Հայաստանի հետ ուղիղ բանակցություններ վարելու վերաբերյալ Ադրբեջանի առաջարկը Բաքվի վարչակարգի հերթական փորձն է բանակցային հարթակները և օրակարգերը խառնելու։ Դրա նպատակը Հայաստանին մոլորեցնելով արևմտյան հարթակներում ձեռք բերված պայմանավորվածություններից խուսափելն է և Արևմուտքից նկատվող հասցեական ուղերձներին նաև հնարավոր գործողություններին հակազդելու նոր մեխանիզմներ նախաձեռնելը։
Ընդհանուր առմամբ, միանշանակ է, որ բանակցությունների երկկողմ ձևաչափը Ադրբեջան-Հայաստան խնդիրների լուծման լավագույն հարթակը կարող էր լինել, եթե Բաքուն ի սկզբանե ունենար կառուցողական դիրքորոշում և իրական խաղաղությանը միտված նպատակներ։ Բայց քանի որ Ադրբեջանի նպատակներն առավելապաշտական են, դիրքավորումը՝ ոչ փոխզիջումային՝ որպես օրինակ՝ Արցախի ամբողջական օկուպացիան ու էթնիկ զտումը, Հայաստանից տարածքային, ռեսուրսային և լոգիստիկ հնարավոր առավելագույն զիջումներ ստանալու փորձերը, բնական է, որ Բաքուն ընտրել էր, ոչ կառուցողական հետևաբար նաև տարածաշրջանում առանց այն էլ ծայրաստիճան աճած թշնամանքի և անվստահության մթնոլորտն ավելի խորացնող գործիքակազմ՝ բանակցությունները(մոլորեցում, շանտաժ)ռազմական ուժի հետ համադրելու տարբերակը։
Իսկ ներկայում, քանի որ Ադրբեջանի նպատակները բնականաբար չեն փոխվել, և հատկապես աշխարհաքաղաքական և տարածաշրջանային իրողություններով պայմանավորված՝ ռազմական ուժ կիրառելու հնարավորությունները նույնպես դեռևս առկա են, բայց շ ավելի խնդրահարույց, հետևաբար Բաքուն փորձում է հենց Հայաստանի ձեռամբ/աջակցությամբ հարթել իր նախկին՝ նույն քաղաքականության առջև ծագած խորդուբորդները։
Արմեն Պետրոսյան