Երուսաղեմի Մուսրարա թաղամասում վերջին պեղումների ժամանակ հայտնաբերվել է մ.թ. 6-7-րդ դարերի հայերեն չորս արձանագրություն: Այս մասին հայտնում է իսրայելական JPost պարբերականը:
Նշվել է, որ «արձանագրությունները գտնվել են խճանկարով պատված հատակի, տապանաքարերի և խեցեգործ մեծ ափսեի վրա, իսկ Թռչունների խճանկարի հետ միասին, հավանաբար, կազմել են վանական համալիրի մի մասը, որում հայերը մեծ դեր են ունեցել»։
Ամենաուշագրավ հայտնագործությունը համալիրի ընդունելության սենյակի կենտրոնում հայտնաբերված խճանկարային արձանագրությունն է, որտեղ գրված է.«Ես՝ Եվստատ քահանան դրեց այս խճանկարը: Ով մտնում է այս տունը, հիշե՛ք ինձ և իմ եղբորը՝ Ղուկասին»:
Կայքը գրում է, որ «արձանագրությունը գրված է անբասիր հին հայերենով»: Նշվել է, որ «խճանկարի» համար մակագրությունն օգտագործում է բավականին հազվագյուտ բառ, որը չի հանդիպել մինչ օրս հայտնի Երուսաղեմի մյուս խճանկարների վրա»։
Հետագա գտածոները ներառում են ևս երկու տապանաքար: Մեկում գրված է «Պետրոսի Սոտացւոյ», ում ինքնությունը վերագրվում է հայկական Սյունիքից: Երկրորդ տապանաքարը պարզապես կրում է «Աբել» անունը։


Առանձնակի հետաքրքրություն է ներկայացնում համալիրում հայ-հունական համակեցության օրինակը: Հայտնաբերվել է հունարեն արձանագրություն, որը թվագրվում է 7-րդ դարի սկզբին։ «Հայ եկեղեցին մերժել է Քաղկեդոնի ժողովի որոշումները 451 թ.… Անջատման գործընթացը, սակայն, աստիճանական էր»,- նշում է կայքը: