Իրաքցի հետազոտող և պատմաբան Ջավադ Քազիմ Ալ-Բայդանին «alnoor.se» կայքի իր սյունակում անդրադարձ է կատարել 1915թ. Հայոց ցեղասպանությանը՝ մանրամասն նկարագրելով դրան նախորդած և հաջորդած իրադարձությունները: Գիտնականը նշել է, որ հայերի նկատմամբ օսմանյան թուրքերի վերաբերմունքը սկսել է փոխվել Հունաստանի՝ անկախության համար սկսած պատերազմից ի վեր (1821-1832):
Ալ-Բայդանին թվարկում է Օսմանյան Թուրքիայի իշխանությունների գործողությունների հերթականությունները, որն ապացուցում է այդ ամենի մանրամասն ծրագրված լինելը. հայ երիտասարդներին տարհանել իրենց գյուղերից և տեղափոխել աշխատանքի երկաթգծերի կամ ճանապարհների շինարարության վրա, հարձակում հայկական կենտրոնների վրա և հայ տղամարդկանց զինաթափում, կասկածելի անձնանց մեկ շրջանից մյուսը տեղափոխել, հայկական էլիտայի ձերբակալություն, դաժանաբար սպանություններ, տարեցների, կանանց, երեխաների հարկադրաբար տեղահանում, հայկական ունեցվածքի հարստահարում, լքված հայկական ունեցվածքի բռնագրավում:
Ալ-Բայդանին ընդգծել է, որ օսմանյան կայսրությունը, սակայն, չբավարարվեց Անատոլիայի հայերի տեղահանմամբ, և հրահանգեց Ադանայի և Հալեպի հայերի արտաքսմամբ՝ նրանց ուղարկելով սիրիական անապատներ: «Օսմանցիները այնպիսի միջոցներ էին ձեռնարկում, որ հայերը չկարողանային դիմել դեսպանատներ»,-գրել է գինտականը:
Նա իր հոդվածն ավարտում է միջպատերազմյան շրջանում մարդու իրավունքների պաշտպանության հարցում առաջնորդ Անդրե Մանդելշտամի գրքից մի հատված մեջբերելով՝ ներկայացնելով հայերի դեմ իրագործված ոճրագործության դաժան նկարագրությունները:
Հետևեք մեզ տելեգրամում
