Վրացի բանաստեղծ, լրագրող Լևան Ցալուղելաշվիլին անդրադարձել է երկրաշարժի հետևանքով տուժած Թուրքիային հայ փրկարարաների կողմից ցուցաբերած օգնությանը:
Լևան Ցալուղելաշվիլին, մասնավորապես, ասել է.
«Թուրքերն ու ադրբեջանցիները պարտավոր են լավ հիշել այս լուսանկարը։ Հուսանք՝ կհիշեն ու վաղը նորից քրիստոնեական եկեղեցիներից գմբեթները չեն հանի, հուշակոթողները, խաչքարերն ու գերեզմանները չեն վնասի։ Ավելին, նրանք այս գործողությունները այն մակարդակով էին իրականացնում, որ Ղարաբաղից տեղահանվող ժողովրդին ստիպել են գերեզմաններից փորել իրենց մահացածների ոսկորները և իրենց հետ տանել։ Պատերազմում և բնական աղետների հետևանքով զոհվածները միմյանցից չեն տարբերվում։ Այսօր այս հայ փրկարարներն իմ թիվ մեկ հերոսներն են ողջ Կովկասում։ Վրացիներն էլ՝ այո, բայց այս մարդիկ թիվ մեկ հերոսներն են։
Որովհետև թուրքերի ու ադրբեջանցիների կողմից բարբարոսաբար խոշտանգված հայ զինվորական կնոջ մարմինը դեռ չի սառել․․․
Որովհետև ես իմ աչքով եմ տեսել ու պահում եմ տեսանյութը, թե ինչպես են ծաղրում հոր գերեզմանին դիպչող փոքրիկ տղային…
Որովհետև այս մարդկանց սրտում մեծ ցավ կա և այսօր նրանք օգնում են թշնամուն, որը ցեղասպանության օրվանից մինչ այժմ փորձում է ոչնչացնել նրանց․․․
Որովհետև Ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ լիակատար լռություն էր։ Ոչ ոք չէր ցավում այնտեղ սպանված երեխաների ու ծերերի համար, տասնութ-տասնինը տարեկան տղաների համար, այնպես լայնամաշտաբ, ինչպես այսօր… և միայն այն պատճառով, որ ասում էին, տարածքը պատկանում է Ադրբեջանին, ինչպես կլինի …
Այդուհանդերձ, ինչու՞ պետք է երեխաներին սովամահ անեն ու նրանց ապրուստի միջոցները կտրեն, միայն այն պատճառով, որ հողն իրենց է պատկանում։
Դրա համար գնահատեք այս մարդկանց աշխատանքը և շնորհակալություն հայտնեք նրանց։ Սրանք այն մարդիկ են, հարգելի թուրքեր և ադրբեջանցիներ, որոնց ծաղրում էիք և մտածում էիք, որ աշխարհի կեսը ձերն է։ Պարզվում է, որ քարը քարին չմնալու համար ընդամենը մեկ ցնցում է հարկավոր»։
Հետևեք մեզ տելեգրամում
