Եգիպտական Vetogate լրատվական գործակալությունն ապրիլի 24-ին հրապարակում է արել Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ «107 տարի ականատես լինելով թուրքերի հանցագործություններին» վերնագրով:
«107 տարի է անցել, երբ 1915-1923 թվականներին Օսմանյան կայսրության կողմից իրականացվեցին հայկական ջարդերը, որոնք խլեցին ավելի քան մեկուկես միլիոն մարդու կյանք։
Եվ ամեն տարի աշխարհի բոլոր երկրների հայ համայնքները ոգեկոչում են Օսմանյան կայսրությունում սպանված 1,5 միլիոն անմեղ զոհերի հիշատակը, իսկ Երևանում ամեն տարի ապրիլի 24-ին «Ծիծեռնակաբերդի» հուշահամալիր են այցելում են հարյուր հազարավոր հայեր»,- նշված է հրապարակման մեջ:
Թեմայի շուրջ խոսել է նաև Եգիպտոսում ՀՀ դեսպան Հրաչյա Փոլադյանը:
Սկզբում ՀՀ դեսպանն անդրադարձել է հայ-եգիպտական հարաբերություններին՝ նշելով, որ դրանք ձևավորվել են պատմության խորքից և զարգացել դարերի ընթացքում:
Փոլադյանի խոսքով՝ եգիպտահայ համայնքը Եգիպտոսի հասարակության անբաժանելի մասն է։
Անդրադառնալով Հայոց ցեղասպանության ճանաչման գործընթացին՝ ՀՀ դեսպանը նշել է, որ Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել է 30 պետություն, այդ թվում՝ Սիրիան և Լիբանանը, իսկ Եգիպտոսը 100 տարի առաջ ընդունել է հայ գաղթականներին և ապահովել նրանց խաղաղություն և կայունությունը:
Խոսելով հայոց ցեղասպանության մասին՝ Փոլադյանն ընդգծել է, որ այս ոճրագործության արմատները դեռևս գտնվում են 19-րդ դարում և հասնում մինչ մեր օրեր, քանի որ պաշտոնական Անկարան շարունակում է ժխտողական քաղաքականությունը և բոլոր հնարավոր միջոցներում կեղծում պատմական իրական փաստերը:
ՀՀ դեսպանը պատմական ակնարկ է կատարել՝ նշելով, թե ինչպես «Միություն և առաջադիմություն» կուսակցության առաջնորդները Թալեաթ փաշայի գլխավորությամբ գաղտնի նիստ էին գումարել՝ որոշելով բնաջնջել հայերին:
Որոշմանը հետևեց հայ մտավորականների զանգվածային ջարդերը 1915 թվականի ապրիլի 24-ին:
Օսմանյան իշխանությունները սպանեցին նաև հայ սպաներին ու զինվորներին, ովքեր հավատարմորեն կատարում էին իրենց պարտքը կովկասյան ռազմաճակատներում։
1915-ի ընթացքում բռնի տեղահանությունները, աքսորները, սպանությունները, ունեցվածքի այրումը, կողոպուտները, բռնաբարություններն ու նվաստացումները շարունակվել են հայկական բոլոր նահանգներում՝ Մարաշում, Վանում, Մուշում, Սասունում, Էրզրումում, Տրապիզոնում, Դիարբեքիրում, Կիլիկիայում, և կայսրության այլ քաղաքներում ու գյուղերում։
Փոլադյանը եզրափակել է, որ հայերից ազատվելը կազատեր թուրքական կառավարությանը եվրոպական շարունակական միջամտություններից և կվերացներ օսմանյան թուրքերի և այլ թուրք ժողովուրդների միջև հիմնական խոչընդոտը՝ ճանապարհ հարթելով թուրանի համար: