Օրերս սոցցանցերի ադրբեջանական տիրույթում տարածվել էր տեղեկություն, ըստ որի՝ Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետությունում մի խումբ ադրբեջանցի զինծառայողների ամսական աշխատավարձերից 200-300 մանաթ գումար է պահվում Ղարաբաղին օգնելու անվան տակ:
Զինծառայողներն իրենց դժգոհությունն են արտահայտել շարունակական կերպով աշխատավարձերի նման պահումներից՝ նշելով, որ չեն առարկում Ղարաբաղին օգնելու մտքին, բայց իրենք չեն հավատում, որ այդ գումարն իսկապես ուղղվում է Ղարաբաղ, և դրա փոխարեն թող կոռումպացված պաշտոնյաների եկամուտներն օգտագործեն Ղարաբաղը կառուցելու համար: Զինծառայողների փոխանցմամբ՝ նրանց ստիպում են լռել և բողոքելու դեպքում սպառնում են։
Չնայած սպառնալիքներին՝ որոշ զինծառայողներ բարձրացրել են իրենց բողոքի ձայնը՝ օգտագործելով սոցիալական ցանցերը: Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունը չի արձագանքել մեղադրանքներին: Տեղի ունեցողն Ադրբեջանում պետական համակարգի թափանցիկության նկատմամբ անվստահության արտահայտում է:
Նման դեպքերը ցույց են տալիս «արդարության վերականգնում» ու «մարդու իրավունքների պաշտպանություն» քարոզող Ադրբեջանի իրական պատկերը: Այսպես է Ադրբեջան պետությունը պահում իր փառաբանած ու գովերգած բանակի զինծառայողին։ Հետաքրքիր է նաև, որ թեման ոչ թե Ադրբեջանի հիմնական մասի, այլ իր կազմում գործող ինքնավար հանրապետության, իրենից աշխարհագրորեն բաժանված Նախիջևանի շուրջ է ծավալվում։
Այն տարածքի, որը հայտնի է եղել պետական պաշտոնյաների կամայականություններով, մարդու իրավունքների խախտումներով և այդ հարցում անմխիթար վիճակով։ Ավելին՝ այս ամենը տեղի է ունենում Նախիջևանի նկատմամբ Բաքվի ուղիղ վերահսկողության ներկա պայմաններում։ Քանի որ, արդեն 2 տարուց ավելի է անցել, ինչ Նախիջևանի Գերագույն մեջլիսի նախագահ Վասիֆ Թալիբովը հրաժարական է տվել, և Իլհամ Ալիևն անմիջապես իրեն ենթակա լիազոր ներկայացուցչություն է ստեղծել ինքնավար հանրապետությունում` դրանով նպատակ ունենալով էլ ավելի խստացնել Բաքվից ուղիղ վերահսկողությունը Նախիջևանի նկատմամբ ինչպես պետական կառավարման, այնպես էլ անվտանգության ու ռազմական ոլորտներում։
Ուստի այս ամենն ադրբեջանական իշխանությունների թողտվության ու վարած ներքին քաղաքականության արդյունքն են։
Կարինե Մկրտչյան
Հետևեք մեզ տելեգրամում
