Տարածաշրջանային կապուղիների ապաշրջափակման գործընթացը որակապես նոր շրջափուլ է մուտք գործել, որի ամենակարևոր հատկանիշը գլոբալ սակարկությունների առանցքում հայտնվելն է։ Ննամ կարծիք է հայտնել փորձագետ Արմեն Պետրոսյանը:
Ըստ այդմ.
- Գործընթացին ԱՄՆ-ի ներգրավման պատրաստակամությունը բարձրացնում է դրա աշխարհաքաղաքական նշանակությունը՝ հետևաբար նաև սակարկությունների մակարդակն ու գինը։
- Այս փուլի ամենաուշագրավ իրողություններից մեկն այն է, որ գործընթացն աստիճանաբար դուրս է գալիս 2020 թ. նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության շրջանակից, և Ադրբեջանն այս սցենարի առանցքային շահառուն է, քանի որ չի կրում պատասխանատվություն ձևավորված նոր հավասարման համար։
- Այս պահին ամերիկյան ներգրավման դեմ բացահայտ կերպով, բայց ոչ միանշանակ գնահատականներով (առայժմ կառավարելիության տիրույթում) հանդես եկող տարածաշրջանային հիմնական դերակատարն Իրանն է, որի թիկունքում երևում են Ռուսաստանի «ականջները». վերջինն այս պահին խուսափում է ուկրաինական պատերազմից միլիմետր անգամ շեղվելուց։
- Վերջնարդյունքում Ադրբեջանի շահերից որևէ կերպ չի բխում ապաշրջափակմանն ամերիկյան մասնակցությունը, և Բաքուն կուլիսներում անընդհատ խնդիրներ է ստեղծելու՝ գործընթացը տապալելու համար։
- Ադրբեջանն ու Թուրքիան նոր հավասարման մեջ դարձյալ հանդես են գալիս միևնույն դիրքերից. որևէ կերպ ընդունելի չէ ավելի ազդեցիկ դերակատարի ներգրավվածությունը՝ լինի դա ԱՄՆ-ն, ԵՄ-ն, Չինաստանը, թե Ռուսաստանը։ Միևնույն ժամանակ Թուրքիան շարունակում է էականորեն շահագրգռված լինել Ադրբեջան-Հայաստան կարգավորման հարցում։
- Նոր հավասարման մեջ Հայաստանի համար դարձյալ բավականաչափ բարդ և սահմանափակ քաղաքական մանևրի հնարավորություններ դաշտ կա։ Չափազանց կարևոր է և ոչ դյուրին է լինելու չսխալվելը, իսկ դրա գինը կարող է լինել ապաշրջափակման հարցում ՀՀ հռչակած սկզբունքներից հրաժարվելը, ԱՄՆ-ի, Իրանի, Ռուսաստանի, Չինաստանի հետ հետ հարաբերություններում հնարավոր խնդիրները։
- Տարածաշրջանային կապուղիների ապաշրջափակման գործընթացի տվյալ շրջափուլում ռազմական լուծումների հավանականությունը գրեթե զրոյական է, մինչդեռ ռազմական մանևրների տարբերակը՝ կանխատեսելի։
Հետևեք մեզ տելեգրամում
